witajcie, po ponad dwóch latach powracam na forum. Dwa lata temu pisałem tu o swoim przypadku, o powiększonych węzłach chłonnych. Powiększone są pachwinowe i na szyi. Robiłem badania u lekarza rodzinnego, wtedy wszystko niby było okej. Wyniki krwi znakomite, ob w normie. Węzły szyjne "obmacane" a pachwinowe były badane przez usg. Co charakterystyczne, powiększeniu węzłów nie towarzyszą charakterystyczne objawy dla stanu zapalnego, takie jak ich ból, tkliwość czy zaczerwienienie. Szczególnie niepokojące jest, gdy po 2-3 tygodniach leczenia przeciwzapalnego węzły chłonne nadal są powiększone. Lekarz powinien wtedy zlecić morfologię i biochemię krwi, i Chłoniak Hodgkina, zwany inaczej ziarnicą złośliwą, to choroba nowotworowa układu chłonnego, spowodowana nieprawidłowym rozrostem limfocytów. Do niedawna uznawana za śmiertelną, obecnie jest uleczalna u około 90% pacjentów. W Polsce chłoniaka Hodgkina rozpoznaje się rocznie u około tysiąca osób (u 2-3 osób na 100 000 Rocznie w Polsce diagnozuje się od 1,1 tys. do 1,2 tys. nowych zachorowań na nowotwory wśród dzieci. Najczęściej są to białaczki, guz mózgu, chłoniaki i mięsaki – przypominają eksperci w Międzynarodowym Dniu Walki z Nowotworami Dziecięcymi, obchodzonym 15 lutego. Pokoje dla dzieci. Temat: Chłoniak a badania Zdecydowana wiekszosc chloniakow (ponad 99%) nie ma jakiegokolwiek uwarunkowania dziedzicznego, co oznacza, ze ryzyko chloniaka dla czlonkow rodziny pacjenta z chloniakiem jest rowne populacyjnemu. Być może nie jesteś świadomy, ale właśnie bardzo mi poprawiłeś samopoczucie, nie mówiąć Niekiedy chory odczuwa ból węzłów chłonnych po spożyciu alkoholu- jest to bardzo charakterystyczny objaw chłoniaka Hogdkina, niemniej występuje dość rzadko. U ok. 30 % pacjentów występują tak zwane objawy ogólne, do których zalicza się: nocne poty, gorączki powyżej 38 st. C utrzymujące się ponad 2 tygodnie nie związane z efjRDK. Co to jest chłoniak? Fot. Adiano / Opublikowano: 09:28Aktualizacja: 14:35 Chłoniak to ogólne określenie używane w odniesieniu nowotworów układu limfatycznego. Objawy chłoniaka obejmują powiększenie węzłów chłonnych, gorączkę, gwałtowną utrata masy ciała. Najczęściej chłoniaki diagnozuje się u dzieci oraz u dorosłych po 60. roku życia. W podstawowym podziale wyróżniamy dwa rodzaje choroby: chłoniak Hodgkina i chłoniak nieziarniczy. Chłoniak – co to jest?Przyczyny rozwoju chłoniakaRodzaje chłoniakówTypy chłoniaków nieziarniczychObjawy chłoniakaDiagnostyka chłoniakówLeczenie chłoniakówChłoniak – rokowania Chłoniak – co to jest? Chłoniak jest nowotworem, który rozwija się w układzie limfatycznym (inaczej nazywanym układem chłonnym), stanowiącym element układu odpornościowego. Poprzez układ limfatyczny po organizmie krąży płyn nazywany chłonką, który zawiera limfocyty – komórki odpowiedzialne za zwalczanie infekcji. Występowanie chłoniaków wiąże się z nieprawidłowym podziałem i nadmiernym namnażaniem limfocytów z grup B i T. W przebiegu chłoniaka komórki te mogą tracić zdolność do eliminowania czynników zakaźnych, przez co pacjent jest bardziej podatny na infekcje. Objawy chłoniaka mogą dotyczyć różnych narządów, ponieważ układ limfatyczny jest rozległy, jego elementy występują w wielu obszarach ciała. W związku z tym chłoniaki wywołują u niektórych pacjentów symptomy w organach takich jak skóra, żołądek, mózg. Przyczyny rozwoju chłoniaka Dokładne przyczyny chłoniaka do tej pory nie zostały wyjaśnione przez naukowców. Wiemy natomiast, że twoje ryzyko zachorowania jest zwiększone, jeśli: chorujesz na inne schorzenie osłabiające układ odpornościowy, przyjmujesz leki immunosupresyjne, przebyłaś zakażenie niektórymi wirusami, wirusem Epsteina-Barra, chłoniak rozwinął się u twojego rodzica lub rodzeństwa, byłaś narażona na promieniowanie jonizujące. Rodzaje chłoniaków Rodzaj, a co się z tym wiąże również objawy chłoniaka, zależne są od jego lokalizacji. W podstawowym podziale chłoniaków wyróżniamy: chłoniak Hodgkina (chłoniak ziarniczy) – najczęściej występujący chłoniak u dzieci, grupą narażoną na zachorowanie są także dorośli w wieku około 20 lat i osoby po 70. roku życia; chłoniak tego typu rozprzestrzenia się w sposób uporządkowany z jednej grupy węzłów limfatycznych do kolejnej, chłoniak nieziarniczy – objawy są podobne jak w przypadku chłoniaka Hodgkina; ten nowotwór stanowi mały odsetek zachorowań u dzieci, częściej chorują na niego dorośli, zwłaszcza osoby po 60. roku życia; chłoniak nieziarniczy rozprzestrzenia się po układzie limfatycznym w nieuporządkowany sposób. Typy chłoniaków nieziarniczych Chłoniaki nieziarnicze są bardziej rozpowszechnione w społeczeństwie od chłoniaków Hodgkina. W Polsce na ten typ nowotworu choruje kilkanaście tysięcy osób. Mogą umiejscowić się niemal w każdym narządzie. Rodzaje chłoniaków nieziarniczych to: przewlekła białaczka limfatyczna, chłoniak Burkitta – rozwija się zwykle bardzo szybko (w kilka dni lub tygodni), dając objawy w postaci powiększenia dużej liczby węzłów chłonnych w wielu obszarach ciała; rokowania chłoniaka tego typu są dobre – w większości przypadków reaguje on na leczenie, chłoniak śródpiersia– objawy to zwykle narastająca duszność lub uporczywy kaszel, chłoniak z obwodowych komórek T, chłoniak tarczycy – objawy są podobne do tych, które towarzyszą niedoczynności tarczycy albo chorobie Hashimoto, chłoniak skóry – nowotwór, którego objawy rozpoczynają się od skóry i w momencie diagnozy nie dotykają żadnych innych narządów; symptomami, w zależności od jego rodzaju, są: czerwona, sucha wysypka (często rozległa) lub występowanie grudek w skórze, zwykle w jednym/dwóch obszarach ciała; większość chłoniaków skóry rozwija się powoli, chłoniaki układu pokarmowego (chłoniak żołądka) – objawy przypominają kłopoty z trawieniem; chorzy skarżą się na ucisk w jamie brzusznej, obwód brzucha może ulec powiększeniu, chłoniak grudkowy – objawem tego guza jest powtarzający się niebolesny obrzęk szyi, pach lub pachwin, który wynika z powiększenia węzłów chłonnych, chłoniak mózgu – objawy zależą od tego, w której części mózgu występuje nowotwór; mogą pojawić się bóle głowy, problemy ze wzrokiem, zmiany osobowości, drgawki, problemy z chodzeniem i równowagą. Zobacz także Objawy chłoniaka Objawy chłoniaka nieziarniczego i chłoniaka Hodgkina są bardzo do siebie podobne. Objawy chłoniaka u dzieci nie różnią się od występujących u dorosłych. Pierwsze objawy chłoniaka można porównać do symptomów przeziębienia. Chory ma nawracające infekcje, które są oporne na leki. Towarzyszy im gorączka powyżej 38 stopni C. Widoczne są, choć nie zawsze, powiększone węzły chłonne. Organizm jest wymęczony postępującym procesem chorobowym. Jeśli nowotwór się rozwija, dochodzą kolejne objawy, tj. nocne poty, zaburzenia łaknienia i nagły spadek wagi, który następuje w ciągu kilku miesięcy. Rokowania w takim przypadku mogą być niekorzystne. Gdy atakuje ośrodkowy układ nerwowy, występuje czasami porażenie kończyn. Objawy skórne chłoniaka najczęściej obejmują nieustępujący świąd skóry całego ciała. W przypadku zaatakowania przez nowotwór węzłów chłonnych w okolicy jamy brzusznej pojawiają się bóle brzucha i problemy trawienne. Objawy chłoniaków w morfologii (zwłaszcza przy chorobie Hodgkina) są widoczne dopiero w zaawansowanych stadiach. Diagnostyka chłoniaków Diagnostyka chłoniaków obejmuje szereg badań. U chorego wykonuje się biopsję węzłów chłonnych, aby precyzyjnie określić stadium zaawansowania nowotworu. Zleca się także badania obrazowe i podstawową analizę krwi – w tym morfologię i odczyn Biernackiego (OB). Niekiedy wykonuje się laparotomię (laparoskopowe wycięcie zmienionej tkanki). Uzyskane wyniki są wskazówką do dalszego postępowania. Aby ocenić stan zaawansowania chłoniaka, używa się 4-stopniowej skali Ann Arbor, w której: stopień I to zajęcie jednej grupy węzłów, II stopień oznacza zajęcie większej ilości grup węzłów, jednak wyłącznie po jednej stronie przepony, III stopień to zajęcie węzłów po obu stronach przepony, w stopniu IV dochodzi także do nacieku nowotworowego szpiku i narządu pozalimfatycznego. Ponadto do klasyfikacji dodaje się oznaczenia A (brak objawów ogólnych), B (objawy ogólne), E (przerzuty do narządów pozawęzłowych). Chłoniaki leczy się za pomocą chemioterapii. Jej zadaniem jest zniszczenie komórek nowotworowych. Niestety ma ona wpływ na zdrowe komórki układu immunologicznego, dlatego pacjent jest narażony na brak odporności. Leczenie przeprowadza się zwykle w warunkach szpitalnych. U niektórych pacjentów wykonuje się przeszczep szpiku kostnego od niespokrewnionego dawcy. W terapii chłoniaków wykorzystuje się również radioterapię i kurację sterydami. Mogą one wywołać skutki uboczne nawet kilka lat po zakończeniu leczenia. Chory w tym okresie musi być pod ścisłą kontrolą lekarza. Chłoniak – rokowania Rokowania chłoniaka bywają niekorzystne, jeśli przejmie on kontrolę nad układem nerwowym lub gdy jest nieleczony. W pozostałych przypadkach istnieje duża szansa na całkowitą remisję. Dzięki nowatorskim terapiom ponad 80 proc. osób dotkniętych tą chorobą żyje co najmniej 5 lat po diagnozie, większość z nich udaje się całkowicie wyleczyć. U części pacjentów rozwijają się niestety długoterminowe powikłania chłoniaka. Wśród nich wymienić można zwiększone ryzyko rozwoju innych nowotworów w przyszłości. Bibliografia Centers for Disease Control and Prevention (2018) Lymphoma. National Health Services (2018) Hodgkin lymphoma. National Health Services (2018) Non-Hodgkin lymphoma. Lymphoma action (2019) Skin lymphoma. Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Milena Marchewka Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Chłoniak? Nie wiedziałam co to jest. Dopiero, gdy spytałam lekarki, że jeśli diagnoza się potwierdzi, to "co wtedy?" i usłyszałam “cóż, wtedy chemioterapia lub radioterapia”, zrozumiałam, że to nowotwór. Mam na imię Karolina i mam 26 lat. Było to w październiku zeszłego roku. Miesiąc po urodzeniu córeczki, jak zawsze, standardowo wybrałam się do endokrynolog, aby skontrolować moją tarczycę ze względu na Hashimoto. W trakcie badania lekarz zauważyła, że mam zgrubienie na szyi, powiększone węzły. Ja sama nic wcześniej sama nie zauważyłam. Zostało zrobione usg, które nie wykazało nic złego, a doktor kazała mi się obserwować i pójść do laryngologa, jeżeli węzły się nie zmniejszą. Niestety, węzły zamiast maleć, były coraz większe, niebolące, twarde, a miesiąc później już druga strona szyi była powiększona oraz węzły podżuchwowe. I tak też trafiłam na wspaniałą Panią lekarz, która od razu wiedziała, o co chodzi i skierowała mnie na biopsję cienkoigłową. Wynik- podejrzenie chłoniaka nieziarniczego. Nie wiedziałam co to jest. Dopiero, gdy spytałam lekarki, że jeśli diagnoza się potwierdzi, to co wtedy i usłyszałam “cóż, wtedy chemioterapia lub radioterapia”, zrozumiałam, że to nowotwór. Zalałam się łzami. 2 dni płakałam, z myślą, że umrę, że zostawię 3 miesięczną córeczkę i jednocześnie do momentu otrzymania ostatecznego wyniku miałam nadzieję, że to może pomyłka, przecież czułam się świetnie, wyniki morfologii idealne. 2 dni później leżałam już w szpitalu, czekając na wycięcie całego węzła chłonnego. Znów czekanie na wynik. 3 tygodnie później diagnoza – chłoniak obwodowy z komórek T. Od razu z mężem udaliśmy się do polecanego lekarza. Jego mina nie była ciekawa. Stwierdził, że takich przypadków, jak ja, mieli przez 30 lat 3. Ale powiedział, że będziemy próbować… nie przekonało mnie to. Poszliśmy do kolejnego hematologa. Doktor doradziła mi leczenie w Warszawie, Centrum Onkologii. Mają tu osobne piętro dla chłoniaków. I tak zrobiliśmy. 3 dni później byliśmy w Warszawie, pojechaliśmy w ciemno. Szczęście dopisało na tyle, że profesor Walewski zechciał nas przyjąć. Zaproponowano leczenie. Długie, bo roczne i ciężkie (GMALL). Większość w szpitalu. Zgodziłam się, bo i tak nie miałam innego wyjścia. To było 23 grudnia. 27 grudnia już byłam na oddziale. Mnóstwo badań, trepanobiopsja szpiku, PET, tomograf, 15 nakłuć podczas biopsji cienkoigłowej. I kolejne zdziwienie. Inna diagnoza. Chłoniak limfoblastyczny z komórek T. A po otrzymaniu wyniku szpiku, ostra białaczka limfoblastyczna z komórek T. Znów szok. Ale lekarze zapewniają, że chłoniak limfoblastyczny i białaczka limfoblastyczna to ta sama choroba, z różnicą zajęcia szpiku lub/i krwi. Leczenie i rokowanie te samo. Rozpoczęłam chemię. Z początku był koszmar. Straciłam włosy, apetyt. Po miesiącu leczenia zrobiono badanie szpiku. Nie powinno być już blastów w szpiku. Ale pozostało 0,01%. Musiałam dostać bardzo silną chemię. No i dostałam. To było coś strasznego. 2 tygodnie nie dałam rady wstać z łóżka, leżałam pod morfiną 5 dni bo buzia była zmasakrowana. Ale ta chemia pomogła. Kolejne badanie szpiku – szpik wolny na poziomie minimalnej choroby resztkowej i światełko w tunelu. Po 2 miesiącach wyszłam do domu. Wychudzona, łysa, bez sił, a po 2 tygodniach musiałam wrócić do szpitala na kolejną chemię. Wykonano mi PET. Wynik – wszystko dobrze. Nic się nie świeci. Radość ogromna. Węzły dawno się zmniejszyły, szyja znów wyglądała jak kiedyś. Od tamtej pory jestem w remisji. Pozostały mi jeszcze 2 kursy chemii. Po tym 2 lata chemia w tabletkach, bez przeszczepu. Organizm przyzwyczaił się do chemii, czuję się już dobrze. Jeżeli chodzi o psychikę w trakcie leczenia…mi pomaga myśl o córeczce, mężu. Mam ogromne wsparcie całej rodziny, przyjaciół. Czuję się silna i wiem, że taka jestem. Te przykre doświadczenia mają też swoje plusy. Cieszę się każdą chwilą, słońcem, niebem. Wcześniej tego nie dostrzegałam. Nawet będąc w szpitalu, staram się widzieć plusy. Wiem, że będzie już dobrze. Wiele razy szukałam historii pacjentów, aby dodać sobie otuchy. Niestety nie było tego zbyt wiele. Dlatego mam nadzieję, że moja historia komuś pomoże Mam nadzieję, że ktoś wytrwał do końca A moje motto? „Wczoraj do Ciebie nie należy. Jutro niepewne… Tylko dziś jest Twoje” – JP II. Wpłać dowolną kwotę i razem z nami wspieraj Pacjentów takich, jak Karolina. Wspieraj z nami Pacjentów walczących z chłoniakami!​ i stań się częścią tej ważnej działalności - już teraz z całego serca dziękujemy! POZNAJ WIĘCEJ HISTORII... Dziękujemy wszystkim Pacjentom, którzy dzielą się swoją historią z innymi. To bardzo cenny dar! Jeśli czujesz, że masz siłę podzielić się Twoją - napisz: kontakt@ Warning: Division by zero in /home/users/chloniak/public_html/wp-content/plugins/essential-addons-for-elementor-lite/includes/Elements/ on line 1092 Chłoniak nieziarniczy należy do grupy chłoniaków złośliwych i stanowi około 2% ogółu nowotworów złośliwych w Polsce. Rocznie notuje się blisko 3000 zachorowań i 1500 zgonów (niektóre statystyki mówią nawet o 6 tys. nowych przypadków rocznie). Są to coraz częściej występujące nowotwory układu limfatycznego. Częstość występowania chłoniaka nieziarniczego na świecie wzrastała pod koniec ubiegłego wieku o prawie 5% rocznie. Tendencja ta może wynikać w pewnym stopniu z udoskonalenia technik diagnostycznych, jednak przyczyny tak istotnego wzrostu zachorowalności na tego typu nowotwory limfatyczne nie są znane. Chłoniak nieziarniczy występuje nieco częściej u mężczyzn niż u kobiet. Ryzyko zachorowania na nowotwór limfatyczny rośnie wraz z wiekiem, osiągając szczyt w siódmej dekadzie życia. Zaobserwowano związek częstości występowania niektórych rodzajów chłoniaków nieziarniczych z rejonami geograficznymi. W przypadku chłoniaków nieziarniczych nowotwór może powstać z różnych rodzajów komórek, a komórki te znajduję się w wielu narządach. Nowotwór limfatyczny Chłoniaki to określenie dotyczące szerokiej grupy nowotworów układu chłonnego. Istnieją różne rodzaje chłoniaków, zarówno ze względu na ich lokalizację, jak i nazwę komórek z których się wywodzą. Mianem chłoniaki określa się raczej grupę chorób aniżeli jeden konkretny nowotwór limfatyczny. Wyróżnia się chłoniaki o mniejszej i większej złośliwości, a także chłoniaki typu B i T. Istnieje również podział chłoniaków według kryteriów morfologicznych, przykładowo chłoniaki limfocytowe, plazmocytowe i centrocytowe. Chłoniak nieziarniczy – rodzaje i podział Z klinicznego punktu widzenia chłoniaki, jako nowotwory limfatyczne dzieli się na trzy grupy: Chłoniak o powolnym przebiegu. Należą tu przewlekła białaczka limfatyczna z komórek B, chłoniaki grudkowy, złośliwości G1 i G2, chłoniaki z komórek płaszcza, chłoniaki strefy brzeżnej. Chłoniaki te cechuje generalnie dobre rokowanie i mają wieloletnie przebieg, a przeżycia pacjentów są dość długie. Chłoniak nieziarniczy o agresywnym przebiegu. Do grupy tej należy np. rozlany chłoniaki z dużych limfocytów B – najczęstszy wśród chłoniaków oraz obwodowy chłoniaki T-komórkowy. Charakteryzują się one szybkim wzrostem, tendencją do ekspansywnego wzrostu w krytycznych umiejscowieniach i wtórną opornością na leczenie. Średni czas przeżycia osób, u których wykryto ten nowotwór limfatyczny szacuje się na 4 lata, 30-40% długotrwałych remisji (wyleczeń). Chłoniak o bardzo agresywnym przebiegu chłoniak limfoblastyczny. Są to bardzo złośliwe nowotwory limfatyczne o burzliwym przebiegu, prowadzące do zgonu w ciągu kilku tygodni w przypadku braku odpowiedzi na leczenie. Szybko zajmują śródpiersie, ośrodkowy układ nerwowy i rozsiewają się do szpiku i krwi obwodowej. Występują najczęściej u dzieci i młodych dorosłych. Część pacjentów dorosłych i większość dzieci udaje się wyleczyć Przyczyny powstawania chłoniaków nieziarniczych Wprawdzie chłoniaki nieziarnicze występują niezależnie od wieku, ale uważa się, że ryzyko zachorowania na nowotwór limfatyczny wzrasta w miarę upływu czasu. Coraz częściej notowane są zachorowania również u dzieci. Istotną rolę w powstawaniu chłoniaków odgrywają czynniki środowiskowe. Szkodliwe działanie wywierają związki chemiczne, szczególnie herbicydy, insektycydy, pochodne węglowodorów aromatycznych, rozpuszczalniki, pył drzewny i bawełniany). Bardziej narażeni na rozwój nowotworów limfatycznych są pracownicy przemysłu chemicznego, gumowego, materiałów syntetycznych czy drzewnego oraz przetwórstwa żywności. Do czynników ryzyka należy immunosupresja (po przeszczepach narządów) oraz zakażenia (w Afryce częsty jest chłoniak Burkitta u chorych na malarię lub zakażenie wirusem Epsteina-Barr). Poznano kilka typów wirusów, które biorą udział w patogenezie chłniaków: EBV, HTLV-1, wirus opryszczki typu 8, HCV. Zakażenie żołądka bakterią Helicobacter pylori ma związek z rozwojem chłoniaków w tym narządzie, podobnie jak zakażenie wirusem HIV oznacza u nosicieli większe zagrożenie wystąpienia tego typu nowotworu limfatycznego. Niedobory odporności zarówno wrodzone jak i nabyte oraz choroby z autoagresji wielokrotnie zwiększają ryzyko zachorowania nowotór limfatyczny w postaci chłoniaka nieziarniczego. Chłoniak nieziarniczny objawy Na wczesnym etapie zaawansowania choroby nowotworowej układu limfatycznego najważniejszymi objawami chłoniaki są powiększone węzły chłonne w okolicy szyi, pod pachami, w pachwinach. Węzły są zazwyczaj niebolesne, rosną powoli, często zrastają się w pakiety. Jako niepokojący symptom we wczesnej fazie rozwoju nowotworu limfatycznego pojawia się nocna gorączka, nocne poty, zmęczenie, osłabienie, utrata wagi i swędzenie skóry. Inne objawy chłoniaka to: ból brzucha, zaburzenia morfologii krwi (niedokrwistość, leukopenia, małopłytkowość), żółtaczka, zaburzenia trawienia, objawy neurologiczne. Chłoniak nieziarniczy o powolnym przebiegu i małym stopniu złośliwości cechuje się niebolesnymi i powoli powiększającymi się węzłami chłonnymi. Objawy ogólne występują rzadko. Objawy chłoniaków agresywnych – obraz kliniczny zróżnicowany. U pacjentów, u których zostanie zdiagnozowany agresywny nowotwór limfatyczny stwierdza się powiększone węzły chłonne; u około 1/3 występują postaci pozawęzłowe – głównie przewód pokarmowy, pierścień Waldeyera, skóra, szpik, zatoki przynosowe, tarczyca, ośrodkowy układ nerwowy. Objawy ogólne chłoniaków dotyczą 40% pacjentów. Chłoniaki nieziarnicze bardzo agresywne – objawy: chłoniaki limfoblastyczny często zajmuje górne, przednie śródpiersie, powodując zespół żyły głównej górnej, nacieka mózg, opony i nerwy czaszkowe. Chłoniak Burkitta występuje często jako nowotwór limfatyczny w postaci dużej masy brzusznej, powodując niedrożność jelit. Diagnostyka chłoniaka nieziarniczego W diagnostyce chłoniaka niezierniczego poza badaniem lekarskim, wykonaniem badania krwi i moczu, najważniejsze w ustaleniu rozpoznania tego typu nowotworu limfatycznego jest pobranie węzła chłonnego do badania histopatologicznego. Pozwala to określić stopień złośliwości chłoniaka. W celu zdefiniowania odrębnych jednostek patomorfologiczno-klinicznych oprócz badania morfologicznego i immunologicznego pobranej próbki zalecanej jest w niektórych przypadkach wykonanie badań cytogenetycznych i molekularnych. Dodatkowym, ważnym badanie u niektórych chorych z chłoniakami nieziarniczymi jest ocena płyny mózgowo-rdzeniowego. Inne badania wykonuje się w specjalistycznym ośrodku i pozwalają one ocenić stopień zaawansowania choroby nowotworowej układu limfatycznego. Dużą wartość, zwłaszcza w diagnostyce zmian resztkowych po leczeniu, ma pozytonowa tomografia emisyjna PET. Niestety prawidłowe rozpoznanie chłoniaki następuje często ze znacznym opóźnieniem. Przyczyną takiego stanu jest nie branie pod uwagę możliwości takiego rozpoznania przez lekarza pierwszego kontaktu lub przez patologa oceniającego materiał diagnostyczny. Dodatkowym utrudnieniem w diagnozowani tak niespecyficznej choroby, jaką jest nowotwór limfatyczny, jest zróżnicowany obraz kliniczny i nierzadko zbyt długotrwałe lub zbędne leczenie antybiotykami. Rozpoczęcia leczenia w oparciu o błędne rozpoznanie może prowadzić do utraty przez chorego szansy na wyleczenie w związku z zastosowaniem niewłaściwego programu chemioterapii pierwszej linii, która wywołuje oporność na inne leki. W związku z tym rozpoznanie histopatologiczne chłoniaka powinno być ustalone w zakładzie patologii o wysokim stopniu referencyjności. Leczenie chłoniaków nieziarniczych Metoda leczenia chłoniaków zależy od ich rodzaju, a ze względu na różnorodność nowotworów limfatycznych istnieje wiele schematów terapii. Podstawową metodą leczenia chorych na chłoniaki nieziarnicze jest chemioterapia. Jej intensywność powinna być uzależniona od przebiegu klinicznego choroby oraz wieku chorego. Chłoniak nieziarniczy o powolnym przebiegu – chorzy we wczesny stadium mogą być napromieniani miejscowo, najczęściej w. skojarzeniu z chemioterapią. Stosuje się steroidy, monoterapię (bendamustyna, cyklofosfamid, chlorambucyl, fludarabina) lub polichemioterapię (CVP, CHOP). U chorych w fazie objawowej wdraża się leczenie z założeniem uzyskania stabilnej remisji. Kolejne nawroty stają się zwykle oporne na stosowane zestawy leków. Niedawno dopuszczona do leczenia chłoniaków dwa nowe leki stosowane w terapiach biologicznych. Są to przeciwciała rituksymab i ibritumab, które pomagają komórkom układu immunologicznego zlokalizować i zniszczyć komórki nowotworu. U osób, u których zostanie zdiagnozowany nowotwór limfatyczny o powolnym przebiegu, leki można podawać razem lub osobno. Chłoniak o agresywnym przebiegu – podstawową metoda leczenia tego rodzaju nowotworu limfatycznego jest chemioterapia wielolekowa z założeniem osiągnięcia całkowitej remisji. Powszechnie stosowany jest program CHOP, który pozwala uzyskać 50-80% całkowitej remisji, ale daje tylko 30-40% wyleczeń. Chłoniak nieziarniczy o bardzo agresywnym przebiegu – stosowane są bardzo intensywne programy wielolekowe połączone z profilaktyką lub terapią ośrodkowego układu nerwowego (napromienianie mózgu, podawania metotreksatu lub arabinozydu cytozyny). U chorych na chłoniaki limfoblastyczne stosuje się długotrwałe leczenie podtrzymujące. ZOBACZ: ONKOHEMATOLOGIA Komentowany artykuł:Chłoniak Witam chcialbym sie dowiedziec czy chorujac na ziarnice zlosliwa juz dziesiaty rok, przysluguje [renta] wybralem 6 seri chemioterapi i 28 na odpis * ~mily U mojej kuzynki stwierdzono choniaka burkita jest po zakończonej chemioterapi ale ma strasznie złe wyniki i jest bardzo słaba guza miała na szyi był bardzo duży po chemi się zwapnił nie ma go ale bardzo się martwię dziewczyna ma 23 lata czy jest szansa na wyleczenie? ~iza Czy jak sie ma chlonniaka to czy wszystkie wezly sa powiekszone? ~Agusia:-( W chłoniaku nie wszystkie węzły chłonne są powiększone. ~ Jakie jest rokowanie chłonniaka węzłów chłonnych ~kinga Czy od węzłow chłonnych moze spuchnąc twarz? ~_mmm_ dziecko ma astmę i atopowe zapalenie zauważyłam powiększony węzeł chłonny[ok 3cm]na szyi mojego powiedziała że to nic takiego przepisała maść ichtiolową i zaleciła noszenie mama ma powinnam zrobić badania syna w kierunku chłoniaka? ~AŚKA Moja mama miala powiększony węzel chlonny w pachfinie potem szereg badań wycinek z węzla i już wiedzieli że to chłoniak złośliwy potem gastroskopia i wykryto raka żolądka następnie 3 kursy chemioterapii bo nadalsze już nie była w stanie iść niestety moja mama zmarła były przeżuty na inne organy,ale wiem że w niektorych przypadkach jest uleczalny. ~Jola U mnie podejrzewaja chorobe autoimunnologiczna , teraz mam angine i straszny bol wezlow chlonnych szyi i wyzej co to moze byc. ~e Czy na chłonniaka się umiera ~Ten obcy Mam 59 lat choruje na chloniaka powolnego lekarz powiedzial mi ze to stadjum miedzy c d ja tego nie rozumie czy to dobrze mam 12 chemi jestem leczona w londynie nie rozumie wszystkiego co to oznacza niedzy c d prosze mi odpowiedziec czy mam szanse na wyleczenie ~Niunia Mój mąż miał chłonniaka walczył z nim 3 miesiące i niestety przegrał ~nieszczęśliwa niuna ja terz mam chłoniaka grudkowego lecze się od 2008 roku mam całkowitą remisje i żyje .mam pobrane komurki macierzyste do przeszczepu jak by wrucił .taraz podtrzymujace lecznie mapthera ~MARIA009 7 lat temu wyleczyłam se z nowotworu kręgosłupa. od ponad 3 m-cy mam okropne bóle głowy wręcz nie do wytrzymania. oprócz tego zaczęłam sie strasznie pocić mam częste gorączki i drgawki, wymiotuję źle spie. pogorszył mi się wzrok jest mi słabo ciągle śpię wstaję obolała. 3 tyg temu doszło do paraliżu lewostronnego. było to tydzień po wypisaniu mnie z oddziału neurologii. znów trafiłam na oddział tym razem w innym szpitalu. stwierdzono poiększone węzły chłonne szyi oraz ogniska zapalne. objawy po tygodniu częściowo minęły po podaniu sterydów i wypisano mnie bez rozpoznania... ;( co mam z sobą zrobić? jak wrócić do pracy? nie potrafię nawet porządnie szklanki ręce utrzymać a jestem kelnerką... mam 20 lat! poradzcie coś bo już nie wiem co zrobić... a onkolog w tym roku już mnie nie przyjmie! proszę pomóżcie. ~Angie Witam. Jakieś dwa i pół tygodnia temu wyczułam u siebie spore węzły chłonne na szyi i karku a także za uchem, pojawił się świąd na skórze i wysypka właśnie w okolicach powiększonych węzłów (szyja i głowa). Byłam u lekarza, zapisał antybiotyk ale niestety nie pomógł, mam ciągle suchy duszący kaszel, chwilami jest ok, ale potem znów mam ten kaszel. Nie gorączkuję, czasem mam tylko lekko podwyższoną temperaturę , ale zdarza się że jest ok 36 stopni. Byłam z tym u alergologa zapisał mi jakieś leki przeciwhistaminowe ale to też nie pomogło. Teraz wysypka zaczyna pojawiać się na rekach i klatce piersiowej. Robiłam RTG niby jest w porządku. Zrobiłam także badania aby wykluczyć wirusy i także okazało się że są dobre. W morfologii miałam tylko niski poziom potasu ,Ob niestety nie było robione. Podczas wakacji sporo schudłam i bardzo pociłam się w nocy, wtedy także powiększały mi się węzły ale po pewnym czasie robiły się mniejsze i przestałam zwracać na nie uwagę gdyż wcale mnie nie bolały. Teraz też nie bolą, poty już mi nie dokuczają. Ostatnio jestem jakby bardziej osłabiona..i czasem gorzej mi się oddycha, tzn. mam wrażenie jakby ktoś siedział mi na klatce piersiowej. Czy pomimo nie występowania już potów nocnych oraz braku gorączki powinnam pójść do onkologa? Niepokoi mnie fakt że węzły nie zmniejszają się i w dodatku mam tą swędzącą wysypkę nie wiedzieć dlaczego. Czy fakt iż nie mam wszystkich objawów chłoniaka powinien mnie uspokoić i szukać innej przyczyny? ~Luśka Lusiu idz do onkologa nie zwlekaj ~niunia chłoniak jamisty to też nowotwór ? ~Aisha » Zapytaj! Skomentuj! Co to jest chłoniak nieziarniczy i jakie są jego przyczyny? Chłoniaki nieziarnicze (ang. non-Hodkin lymphoma – NHL) są grupą nowotworów złośliwych pochodzących z komórek krwi i tkanki limfatycznej. Powstają, gdy w jednej z wymienionych tkanek dochodzi do szybkiego, niekontrolowanego podziału komórek, które dotychczas były prawidłowe. Ponadto komórki te stają się w pewien sposób „nieśmiertelne”, mimo że nie pełnią prawidłowo swoich funkcji w organizmie, nie ulegają zniszczeniu, a wręcz przeciwnie – ich liczba zwiększa się w sposób niekontrolowany, co prowadzi do stopniowego rozsiewu nowotworu. Punktem wyjścia chłoniaka nieziarniczego jest układ limfatyczny (chłonny), który odpowiada za obronę ustroju człowieka przed zakażeniami. Składa się on ze skupisk tkanki chłonnej, do których zaliczamy węzły chłonne, migdałki podniebienne, migdałek gardłowy, śledzionę i grasicę. Pomiędzy tymi strukturami istnieje system naczyń łączących je ze sobą, zapewniający ochronę wszystkim częściom ludzkiego ciała. W obrębie wymienionych narządów komórki limfoidalne, zaliczane do krwinek białych, przechodzą proces dojrzewania do limfocytów i nabierają specyficzne funkcje umożliwiające zwalczanie bakterii i wirusów. Najważniejszą funkcją układu chłonnego jest unieszkodliwianie potencjalnie niebezpiecznych substancji oraz chorobotwórczych drobnoustrojów znajdujących się w krwiobiegu. Komórki nowotworowe chłoniaka nieziarniczego cechuje niekontrolowany podział, co prowadzi do rozsiewu nowotworu w organizmie (fot. Pixabay) W obrębie układu limfatycznego może dojść do powstania linii komórek nowotworowych wywodzących się z poprzednio prawidłowych limfocytów i innych komórek limfoidalnych. Jeżeli do tego dojdzie, populacja komórek nowotworowych będzie stopniowo się rozrastała, a w konsekwencji może rozsiewać się po całym organizmie i zajmować odległe narządy, zarówno te będące częścią układu chłonnego, jak i te, które zaliczamy do innych układów. Przyczyna większości chłoniaków nieziarniczych nie jest znana. Istotną rolę może jednak odgrywać predyspozycja genetyczna, np. krewni I stopnia chorych na chłoniaka wykazują znacznie zwiększone ryzyko zachorowania na podobny nowotwór. W niektórych przypadkach można także zidentyfikować czynniki genetyczne, środowiskowe i infekcyjne, które mogą być przyczyną rozwoju chłoniaka nieziarniczego. Główne z nich to: Czynniki środowiskowe: należą do nich substancje chemiczne wykorzystywane w przemyśle gumowym i petrochemicznym; nawozy stosowane w rolnictwie (głównie herbicydy i pestycydy, ale także benzen, azbest, promieniowanie jonizujące). Do grup ryzyka zachorowania zaliczać się więc będą pracownicy wymienionych gałęzi przemysłu chemicznego, rolnicy, strażacy i osoby mające częsty kontakt z farbami do włosów. Zakażenia wirusowe: szczególnie narażeni są pacjenci, którzy przebyli zakażenie wirusem Epsteina i Barr (EBV), ludzkim wirusem herpes typu 8 (HHV-8), ludzkim wirusem limfocytotropowym typu 1 (HTLV-1), a także nosiciele ludzkiego wirusa niedoboru odporności (HIV) oraz wirusa zapalenia wątroby typu C (HCV). Zakażenia bakteryjne: jednym z najlepiej poznanych czynników ryzyka wystąpienia chłoniaka żołądka jest zakażenie Helicobacter pylori. Inne zakażenia predysponujące do wystąpienia chłoniaków to infekcja krętkiem Borrelia burgdorferi, odpowiedzialnym za objawy boreliozy; a także infekcje jelitowe bakterią Campylobacter jejuni, zakażenia okolicy oczodołu drobnoustrojem atypowym Chlamydia psitacci. Choroby tzw. z autoagresji, np. przewlekłe autoimmunologiczne zapalenie tarczycy – choroba Hashimoto, zespół Sjögrena, toczeń rumieniowaty układowy, reumatoidalne zapalenie stawów. Niedobory odporności zarówno wrodzone (zespół Wiskotta i Aldricha, ataksja-teleangiektazja), jak i nabyte (leczenie immunosupresyjne np. u biorców przeszczepów narządów). Szczególnie narażoną grupą są chorzy na AIDS. Chemioterapia i radioterapia stosowane w terapii innych nowotworów czasami mogą skutkować wtórnym powstaniem chłoniaka nieziarniczego. Wszystkie wymienione wyżej czynniki prowadzą do zmian w obrębie prawidłowych komórek układu limfatycznego. W ich genach powstaje mutacja prowadząca do niekontrolowanych podziałów komórki i znacznego wydłużenia jej żywotności. W ten sposób powstaje populacja komórek nowotworowych, która w szybki i niczym nieograniczony sposób jest w stanie zajmować kolejne tkanki i narządy. Biorąc pod uwagę dużą różnorodność komórek występujących w układzie limfatycznym człowieka, wyróżniamy kilkadziesiąt podtypów chłoniaków nieziarniczych (w zależności od komórki, z której nowotwór się wywodzi oraz pierwotnej lokalizacji nowotworu). Jak często występuje chłoniak nieziarniczy? Częstość występowania chłoniaków nieziarniczych w Polsce szacuje się na kilkanaście nowych zachorowań na sto tysięcy ludności w ciągu roku. Nowotwór ten może wystąpić w każdym wieku, również u dzieci. Najczęściej jednak chorują osoby w wieku 20–30 lat oraz osoby starsze, w wieku 60–70 lat. Jak się objawia chłoniak nieziarniczy? Chory może dostrzec u siebie następujące dolegliwości: Powiększenie węzłów chłonnych, które objawia się pod postacią niebolesnych guzów na szyi, nad obojczykami, w obrębie dołów pachowych, pachwin lub w innych miejscach. Zmiany te powiększają się powoli i są niebolesne. Najczęściej są średnicy większej niż 2 cm. Okresowo mogą również się zmniejszać pomimo trwania choroby. Bóle brzucha, krwawienia z przewodu pokarmowego, żółtaczka – mogą wskazywać na rozwój chłoniaka w obrębie przewodu pokarmowego. Ból brzucha występuje również w przebiegu znacznego powiększania się wątroby i śledziony w przebiegu rozsiewu nowotworu. Bóle głowy i kręgosłupa – występują w przypadku naciekania przez komórki nowotworowe struktur mózgu i kręgosłupa. Duszność – w przypadku powiększenia węzłów chłonnych znajdujących się w obrębie klatki piersiowej. Osłabienie, bladość, zwiększona podatność na infekcje, krwawienia o nasileniu nieproporcjonalnie dużym do urazu lub krwawienia bez istotnych urazów – mogą sugerować brak produkcji prawidłowych komórek krwi w przypadku zajęcia szpiku kostnego przez nowotwór. Obrzęki kończyn dolnych – zdarzają się, gdy nowotwór jest umiejscowiony w pobliżu dużych naczyń krwionośnych utrudniając przepływ krwi. Istotne są również tzw. objawy ogólne: gorączka utrzymująca się bez wyraźnej przyczyny, np. infekcji poty nocne utrata masy ciała. Świadczą one o aktywności procesu nowotworowego, występują z reguły przed rozpoczęciem leczenia, mogą także pojawić się w przypadku postępu choroby lub jej znacznego zaawansowania, a także gdy dochodzi do tzw. transformacji, czyli zmiany typu nowotworu na bardziej agresywny. Lekarz podczas badania najczęściej stwierdza obecność tzw. pakietów węzłów chłonnych, czyli grupy kilku leżących koło siebie, powiększonych węzłów chłonnych powiększenie wątroby i śledziony, niekiedy obecność płynu w jamie brzusznej, a podczas osłuchiwania płuc może wysunąć podejrzenie obecności płynu w jamie opłucnej, może tez stwierdzać nieprawidłowe objawy w badaniu neurologicznym. Pod względem tempa wzrostu chłoniaków, dzielimy je na typy powolne (tzw. indolentne; chorzy bez leczenia przeżywają od kilku do kilkunastu lat), agresywne (chorzy przeżywają bez leczenia od kilku do kilkunastu miesięcy) lub bardzo agresywne (chorzy przeżywają bez leczenia od kilku do kilkunastu tygodni). Co robić w przypadku wystąpienia objawów chłoniaka nieziarniczego? Dolegliwości wymienione powyżej, jeżeli stopniowo narastają i nie mają ustalonej przyczyny, powinny być zawsze sygnałem alarmowym. Należy wówczas niezwłocznie zgłosić się do lekarza POZ w celu wykonania podstawowych badań. Już morfologia krwi może dać wiele cennych informacji. W zależności od prezentowanych objawów, lekarz może poszerzyć badania dodatkowe o RTG klatki piersiowej i USG jamy brzusznej. W razie stwierdzenia nieprawidłowości mogących wskazywać na chłoniaka, chory kierowany jest na dalszą diagnostykę do hematologa onkologa lub odpowiedniego oddziału szpitalnego. Pewne objawy wymagają pilnej interwencji. W razie wystąpienia duszności, krwawienia lub innych ciężkich ostrych objawów należy wezwać pogotowie ratunkowe lub pilnie zgłosić się na SOR. Jeżeli pacjent z postawionym już rozpoznaniem chłoniaka nieziarniczego zauważy u siebie jakiekolwiek nowe, niepokojące objawy lub narastanie poprzednich dolegliwości, powinien pilnie skontaktować się z lekarzem prowadzącym z ośrodka onkologicznego. Może być niezbędne wykonanie badań wykluczających nawrót lub postęp choroby, lub włączenie leczenia wspomagającego. W jaki sposób lekarz ustala rozpoznanie chłoniaka nieziarniczego? Ostateczne rozpoznanie stawiane jest na podstawie badania histopatologicznego, do którego należy pobrać cały zmieniony chorobowo węzeł chłonny lub fragment zajętego narządu. Badanie pobranej tkanki rozszerzane jest o specjalistyczne badania (immunohistochemiczne, immunofenotypowe, cytogenetyczne, molekularne) w celu ustalenia typu nowotworu, co pomaga w ustaleniu optymalnej terapii oraz rokowania. Z uwagi na istnienie kilkudziesięciu podtypów chłoniaka nieziarniczego, dokładna ocena histopatologiczna ma kluczowe znaczenie dla prawidłowego rozpoznania i leczenia tego nowotworu. Po ustaleniu ostatecznego rozpoznania konieczne jest zaplanowanie szeregu dodatkowych badań w celu oceny zaawansowania choroby. Niezbędne dla tej oceny jest poszukiwanie ewentualnego rozsiewu nowotworu za pomocą badań obrazowych (tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, pozytonowa tomografia emisyjna) uwzględniających ocenę narządów klatki piersiowej, brzucha, miednicy, głowy; nakłucie lędźwiowe w przypadku podejrzenia obecności zmian w ośrodkowym układzie nerwowym. Wykonuje się też biopsję szpiku kostnego, aby wykryć ewentualny rozsiew chłoniaka do szpiku. Badania endoskopowe są wskazane w przypadku podejrzenia obecności chłoniaka w obrębie przewodu pokarmowego lub układu oddechowego. U każdego pacjenta wykonywane są również dokładne badania krwi mające na celu ustalenie stanu organizmu przed rozpoczęciem leczenia. Kobiety w wieku rozrodczym muszą mieć także wykonany test ciążowy. Jakie są metody leczenia chłoniaka nieziarniczego? Terapia chłoniaka nieziarniczego dobierana jest indywidualnie na podstawie wyniku badania histopatologicznego i stopnia zaawansowania choroby. Warto zaznaczyć, że niektóre typy chłoniaków o powolnym przebiegu nie wymagają niezwłocznego leczenia, a w pierwszej fazie choroby wystarczająca jest uważna obserwacja pacjenta pod kątem ewentualnego postępu choroby lub powikłań. Z kolei chłoniaki o bardzo agresywnym charakterze wymagają niezwłocznej, intensywnej terapii. Wyróżniamy następujące metody leczenia: Leki niszczące komórki nowotworowe zaliczane do tzw. chemioterapii. Stosowane są pojedynczo lub jako terapia złożona z kliku uzupełniających się leków. Najczęściej stosowane są w cyklach powtarzanych co 2 lub 3 tygodnie. Podczas ich stosowania dość często występują działania niepożądane: najczęściej osłabienie, nudności, wymioty, wypadanie włosów; ponadto zwiększona podatność na infekcje, niedokrwistość, zwiększona skłonność do krwawień. Należy jednak podkreślić, że chemioterapia jest podstawowym sposobem leczenia chłoniaka nieziarniczego. Z reguły równocześnie z chemioterapią stosuje się glikokrtykosteroidy, które uzupełniają działanie chemioterapii. W pewnych wskazaniach istnieje możliwość kojarzenia tych leków z preparatami nowej generacji, przeciwciałami monoklonalnymi, które wyszukują komórki nowotworowe i niszczą je. Działają one przez wyszukiwanie specjalnych markerów obecnych na powierzchni komórek nowotworu, aby precyzyjnie je odnaleźć i zlikwidować. Przeszczepienie szpiku kostnego jest stosowane rzadko u chorych na chłoniaka nieziarniczego i najczęściej jest zarezerwowane dla agresywnych nowotworów lub jako leczenie wznowy choroby. Radioterapia polega na stosowaniu specjalnego rodzaju promieniowania skierowanego na określone partie ciała. Jej zadaniem jest zniszczenie komórek nowotworu przy maksymalnym oszczędzaniu komórek zdrowych. W niektórych przypadkach chłoniaka o niskim stopniu zaawansowania może być jedyną metodą leczenia. Zabiegi operacyjne są w leczeniu chłoniaka nieziarniczego stosowane rzadko, głównie w skojarzeniu z chemioterapią lub radioterapią. Leczenie antybiotykami, jako metoda terapii u chorych na chłoniaka żołądka, ma na celu usunięcie zakażenia bakterią Helicobacter pylori, która jest przyczyną wystąpienia tego nowotworu. Napromienianie światłem ultrafioletowym i fotochemioterapia PUVA to specjalne metody leczenia chłoniaków skóry, polegające na naświetleniu wybranych obszarów skóry specjalną wiązką promieniowania niszczącego nowotwór. Leczenie wspomagające obejmuje ochronę przed infekcjami (profilaktyczne podawanie antybiotyków lub leków wspomagających odnowę krwinek białych). Niezbędne może się okazać także przeprowadzenie szczepień ochronnych, np. przeciwko grypie. Jeżeli pacjent cierpi na niedokrwistość lub występują krwawienia, może zajść potrzeba przetoczenia krwi lub koncentratu płytek krwi. Stosuje się również leki przeciwwymiotne i przeciwbólowe. Istotne jest stosowanie zdrowej, urozmaiconej diety. Należy dbać o właściwe odżywienie pacjenta i nie dopuszczać do nadmiernej utraty masy ciała. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie chłoniaka nieziarniczego? Całkowite wyleczenie chłoniaka nieziarniczego jest możliwe. Należy pamiętać, że rokowanie uzależnione jest od stadium zaawansowania choroby w momencie jej rozpoznania i typu histologicznego chłoniaka (w zależności od komórek, które go budują, określamy tempo jego rozwoju oraz wrażliwość na leki). Tak więc wśród tego rodzaju nowotworu będziemy wyróżniać chłoniaki, które rokują bardzo dobrze i większość pacjentów zostanie trwale wyleczona. Niestety, istnieją także typy chłoniaka, których nie udaje się wyleczyć. Dokładne dane dotyczące możliwości wyleczenia można uzyskać u prowadzącego onkologa. Istotne pojęcia stosowane w określeniu stanu choroby to: remisja całkowita – czyli całkowite ustąpienie wszystkich objawów klinicznych i obserwowanych w badaniach obrazowych, zmniejszenie się węzłów chłonnych, śledziony, prawidłowa funkcja szpiku kostnego; remisja całkowita niepotwierdzona – gdy spełnione zostały powyższe warunki, ale wciąż obecne są powiększone węzły chłonne lub ocena szpiku kostnego budzi wątpliwości; remisja częściowa – częściowe ustąpienie objawów choroby i brak nowych ognisk nowotworu; choroba stabilna – poprawa mniejsza niż w remisji częściowej, ale brak cech postępu choroby i nowych dolegliwości; progresja – pojawienie się nowych zmian w trakcie stosowanej terapii; nawrót choroby – dotyczy pacjentów, którzy wcześniej osiągnęli całkowitą remisję, a po pewnym czasie wystąpiły nowe objawy choroby. Na przykład wśród chorych na chłoniaka o korzystnym typie histopatologicznym oraz o niskim stopniu zaawansowania możliwe jest uzyskanie remisji całkowitej u ponad 95% chorych, a przeżycie długoletniego u ponad 80% (pod tym pojęciem najczęściej rozumiemy przeżycie >5 lat od momentu rozpoznania choroby). U pacjentów z chłoniakiem w wyższym stopniu zaawansowania wartości te będą mniejsze. Co trzeba robić po zakończeniu leczenia chłoniaka nieziarniczego? Chorzy na chłoniaka nieziarniczego, u których nie stwierdzono obecności choroby, po leczeniu powinni regularnie zgłaszać się na kontrole lekarskie do prowadzącego onkologa i wykonywać badania krwi, a okresowo także badania obrazowe, takie jak np. USG czy RTG. Jest to bardzo ważne, ponieważ pozwala na ocenę aktualnego stanu zdrowia i jest w stanie wykryć ewentualny nawrót choroby. U części pacjentów, zwłaszcza gdy choroba rozpoznana została w zaawansowanym stadium, niezbędne będzie stosowanie leczenia bezterminowo, a remisja może nigdy nie zostać osiągnięta. Obowiązuje wówczas ścisłe stosowanie się do zaleceń prowadzącego lekarza w celu ustalenia jak najlepszej terapii dla uniknięcia powikłań i poprawy jakości życia chorego. Co robić, aby uniknąć zachorowania na chłoniaka nieziarniczego? Ponieważ znamy niektóre czynniki zwiększające ryzyko zachorowania na chłoniaka nieziarniczego, ryzyko można zmniejszyć poprzez ich unikanie. Należy więc: unikać ekspozycji na określone środki chemiczne i promieniowanie jonizujące; stosować metody zabezpieczające przed zakażeniem wirusami przenoszonymi drogą krwi, takimi jak HIV czy HCV (korzystanie z usług sprawdzonych salonów kosmetycznych, salonów tatuażu, salonów fryzjerskich, stosowanie jednorazowego sprzętu medycznego, zachowanie zasad bezpiecznego współżycia seksualnego). W przypadku zakażenia tymi wirusami należy stosować leki według wskazań prowadzącego specjalisty i wykonywać regularnie badania kontrolne; w przypadku zakażenia Helicobacter pylori należy stosować leczenie antybiotykami w celu usunięcia bakterii oraz regularnie zgłaszać się na wizyty kontrolne do gastrologa; regularnie zgłaszać się na badania kontrolne; dotyczy to w szczególności chorych z upośledzeniem odporności oraz pacjentów, którzy wcześniej przebyli chemioterapię lub radioterapię z powodu innych nowotworów.

chłoniak u dzieci forum